30 Νοεμβρίου 2015
Καπετάν Μιχάλης Κόρακας
Το άγαλμα «Καπετάν Μιχάλης Κόρακας» βρίσκεται στη Χανιώπορτα, στην είσοδο του σταδίου Ελευθερίας και αναπαριστά τον γενναίο αγωνιστή της επανάστασης Καπετάν Μιχάλη Κόρακα.
Τίτλος έργου: « Καπετάν Μιχάλης Κόρακας »
Καλλιτέχνης:Ε. Μουστάκας
Θέση:Χανιώπορτα, στην είσοδο του σταδίου «Ελευθερίας»
Δημοτικό διαμέρισμα: 3
Έτος Κατασκευής:1968
Υλικό Κατασκευής:Χαλκός
Χορηγός – αναθέτης :
Περιγραφή γλυπτού :
Σύντομη βιογραφία
Γεννήθηκε στην Πόμπια Μεσαράς (1797). Λόγω της φτώχειας δεν έμαθε γράμματα – το μεγάλο του παράπονο – ενώ δόθηκε βοσκός στον φοβερό γενίτσαρο της Πλώρας, Αλήκα Μεχμέτ Αγά. Δεκαοχτώ χρονώ φώλιασε στην ψυχή του το μίσος κατά των Τούρκων όταν είδε τον Αλήκα να σκοτώνει ένα θείο του και ορκίστηκε να εκδικηθεί. Έτσι, μια μέρα που ο Αλήκας πήγε να επιθεωρήσει τον Κόρακα που έβλεπε το κοπάδι του, ο Κόρακας με την μαγκούρα του άρχισε να τον χτυπά στο κεφάλι μέχρι που τον σκότωσε…
- Σκύλε και μ’έφαγες, πρόλαβε να πει ο Αλήκας.
Ο Κόρακας πήρε τα άρματά του και έφυγε αναφέροντας το περιστατικό στον Καπετάν Χουλογιάννη. Από κείνη τη μέρα αρχίζει η χαΐνικη ζωή του, που θα τον αναδείξει σε ηγετική μορφή ανάμεσα στους συναγωνιστές του. Στην επανάσταση του 1866-69 διορίζεται αρχηγός Ανατολικής Κρήτης. Διόρισε καπετάνιους σ’όλες τις επαρχίες και είχε τον συντονισμό και την εποπτεία των Χαΐνηδων (20.000 περίπου). Ανιδιοτελής, συνετός και θαρραλέος, μοναδικό σκοπό του είχε την απελευθέρωση της Κρήτης και την Ένωσή της με την Ελλάδα.
Το 1872 πήγε στην Αίγυπτο καλεσμένος του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Φωτίου. Παραμονές της επανάστασης του 1878 πήγε στο Φρε Χανίων, όπου τιμήθηκε απ’όλους τους καπεταναίους. Ο Βασιλιάς Γεώργιος θέλοντας να τον τιμήσει του πρόσφερε μια έκταση γης στην Αθήνα.
- Δεν αγωνίστηκα για να πάρω ανταλλάγματα, απάντησε ο γενναίος αγωνιστής με δακρυσμένα μάτια.
Από την Αθήνα επέστρεψε στην Κρήτη το 1882. Επισκέπτεται την Μονή Βροντησίου, το Αγιοφάραγγο, την Μονή Οδηγητρίας σαν να αποχαιρετά. Πέθανε στην γενέτειρά του την Πόμπια (Σεπτέμβρης 1882) και κηδεύτηκε με μεγάλες τιμές.
Ο ποιητής Ι. Κωνσταντινίδης έγραψε στον τάφο του :
Έπρεπε στην ψηλότερη κορφή του Ψηλορείτη
Το μνήμα σου να γίνει και να σ’αφήσουν ανοιχτή πολεμική θυρίδα
Τη νύχτα να σηκώνεσαι τον ύπνο σου ν’αφήνεις
Για να φυλάγεις και νεκρός ακόμα, την πατρίδα.
Ενώ ο λαϊκός τραγουδιστής θα στιχουργήσει με τον δικό του τρόπο :
Αηδόνια μη λαλήσετε και δάφνες μαραθείτε
Τον αρχηγό τον Κόρακα κλαίτε και λυπηθείτε.
Ούλη βοά η Μεσαρά και τα βουνά κι η χώρα
Ο Κόρακας απόθανε δεν στένει μπλιο κολόνα.
Βιβλιογραφία
Εσπερινό Γυμνάσιο Ηρακλείου, εργασία με τίτλο «Με μπρούντζο και με μάρμαρο…»